Rıza Can Aşık’ın kaleminden…
“Ne mihrinden safâ kesb et ne mâhından saâ’det um
Sakın aldanma bu dehre iki yüzlü münafıktır”
beytiyle Fatır Suresine de gönderme yapan Hayâli yine ölüm gerçeğini ışıklı dünyanın tam ortasında yüzüme vuruyor.
Dünyayı, dünyaya ait olanı, dünyada kalacak olanı itibara şayan addeden bir düşüncenin yukarıda alıntıladığım şairle aynı zihin dünyasından olduğunu iddia etmek büyük bir çelişki olur. İkisi de dünya üzerinde ikisi de dünya nimetinden belli oranda bir pay sahibi olabiliyor. Ancak dünyaya ait eşyayı algılama biçimlerine, tasavvur etme şekillerine tam bir zıtlık hâkim. Bu dünyadaki konumunu ve önemini mülkünde gören beşer, sahip olduğunun esiridir. Tabi yirmi birinci yüzyılın yirmi beşinci yılında yaşayan bir beşerin böyle düşünmesini beklemek safdillik olur. Çünkü artık esaret büyük bir konfor sunuyor beşere. Gündelik konuşmalarını araba markaları, kol saatleri işgal eden bugünkü beşerin şairi de dünyasını da budalaca bulması sanatının zirvelerdeki değerine bir delil olur zannımca.
Nasıl olursa olsun bir şekilde zengin olduğunda itibar ve saygı görülen bir toplumda değerin ne olduğu tekrardan edinilmesi gereken bir anlam haline gelir. Dünyayı münafık olarak tanımlayan bir düşünceyle inşa edilmiş bir toplumun gözünden, bugün zenginlik zannettiğimiz şeylerin değersizliğini görürüz. Çünkü dünyayı münafık olarak gören bir insan için; nasıl yönetildiğimiz kimin yönettiğinden daha önemlidir, dürüstlük yenmekten daha önemlidir, nasıl kazandığımız ne kadar kazandığımızdan daha önemlidir, geçmiş ve gelecek şimdiden daha önemlidir, kemal cemalden daha önemlidir, soyut zevkler somut zevklerden daha önemlidir. Şairin düşünce ikliminden beslenen, şiirin temasındaki gibi düşünen bir insanın güzellik karşısındaki hassasiyetleri artacağı için alelade dünyaya uyum sağlaması da zorlaşacaktır deyip Hayali ile başladığımız yazımızı Fuzuli ile bitirelim;
Dehr bir bâzârdır herkes metâ’ın arz eder
Ehl-i dünyâ sîm ü zer ehl-i hüner fazl u kemâl…
-Rıza Can Aşık-
