Rıza Can Aşık’ın kaleminden…
Sözün gücünden daha güçlü bir silah bilmiyorum. Dilimizle buğuz etmek, kalbimizden önceki son siperimiz. Elimizin kolumuzun acziyyet içerisinde kaldığı bu çağda dilimizi kuşanıp inkisarımızı en azından kâğıda geçirerek er meydanının tozunu yutmaya geldik. Kaybettiğimiz siperleri geri almak, geride kalan milletin sınırlarını muhafaza etmek sözümüzü bilememize bağlı. Yurt odur ki; onun için can vermenin dışında neyimizi verebiliriz sorusu bizi bu yola çıkmaya sevk etti. İşgal öyle sinsice bünyemize nüfus ediyor ki canımızı vermek bu savaşta en konforlu kurtuluşumuz olurdu. Ancak kalıp her satırımızda her konuşmamızda direnmek bu çağın en zor mücadelesi.
Maalesef sözün sahip olduğu gücün önemine bu topraklara düşman olanlar bizden daha hâkim. Onun içindir ki ölmüş dillerini diriltmek için savaştılar. Bu kazanım onlara fiziki işgalleri de getirdi. Fiziklerinin ötesinde hanemize sinemize çatallı dillerini sokmayı başardılar. Milletin hanesini virane kılmak için en sinsi silahlarını kuşandılar. Ancak şuur sahipleri bu dilin milletin sinesine sokulmasına müsaade etmeyecek, tabi kapının kilidini içeriden birileri açmazsa.
Söz, işaretlerin çok ötesinde şeyler ifade eder. İşitmek de salt kulakla gerçekleşen bir eylem değildir. Bu iki gerçeğin farkında olarak konuşmak ve işitmek doğru hareketten önce halledilmesi gereken ilk adım. Gerçek bir sözün anlamı insanı ürkütmeli, saçlarını ağartmalı. Gerçek bir söz rahatımızı kaçırmalı, bizi rahatsız etmeli. Bu münasebetle sevgili okur bizleri şayet okuyacak değerli dakikalarınızı sayfalarımıza ayıracaksanız bilmenizi isteriz ki, sizleri rahatsız etmek için geldik.
Bu millet “padişahım çok yaşa” deyip ulufe dilenen yeri gelince de padişahı boğan kapıkullarından çok çekti, oysa bizim ihtiyacımız olan dil “mamur olma padişahım senden büyük Allah var” diyen milletin üzerinde bir güç tanımayan halk dilidir.
-Rıza Can Aşık-
